Terug uit de jungle

We zijn weer terug van Jo. Jo, Dali en Ana kwamen ons vrijdag halen. Op de Braziliaanse tijd van één uur halen... Drie uur later dus;-)

Maar enfin. Na één drankje op pad en op één mooi plekje over zee uitkijken bij Tibau do Sul één blik op de dolfijnen baai. Daarna op pad richting Joao Pessoa. Met grote snelheid gelanceerd worden bij ongelijkheden op de snelweg. Daarna in Joao Pessoa lekker pizza gegeten. Één familie pizza. Daarna de snelweg weer op. En..... daarna floep van de snelweg zo de zandweg op. Geen hobbels te bekennen bij 80 km per uur.... 18 kilometer zandweg en we zijn bij Forto Velho Santa Rits. Daar woont Jo met zijn gezin. Eerst naar de pousada, daar bleken ook Braziliaanse afspraken gemaakt... De mooiste kamer gereserveerd, maar die was al verhuurd. Wel een kamer met huisdier, kakkerlak, beschikbaar. Dat paste Jo niet.... Afspraak is afspraak blijkt in dit geval bij hem een hele discussie op te leveren. De prijsdaling is zelfs niet van belang.... Nee we gaan bij Jo thuis slapen. Jo en Dali gaan bij Ana op de kamer. We krijgen een rondleiding door de tuin met allemaal krabben holen. Sjakie geloofd natuurlijk niet dat die beesten wegkruipen als wij er aan komen. Maar met gillend lef loopt hij achter Jo en mij aan. Aan het water, een riviermonding, daar woont Jo. We kijken uit over het water en zien in het donker de skyline van Joao Pessoa. Hoge torenflats van een stad met ongeveer een miljoen inwoners. en we zien dat het eb is. Even wat drinken buiten op de veranda lekker fris briesje vanaf het water.

En dan is het tijd om naar bed te gaan.Sjakie heeft de hagedissen al op de muur zien lopen. En ja hoor in de slaapkamer zit meneer of mevrouw hagedis aanwas aan t plafond gekleefd. Sjakie verwacht niet te kunnen slapen.... Net de ogen dicht, horen we plof.... Hagedis valt van plafond naast t bed op de grond en vroem onder de deur door naar de keuken. Gevaar voorlopig geweken. Zaterdagnacht zou het Sjakie niks meer uitmaken.... Drinken van de montila, cola en canshasa bij nieuwe vrienden van vrienden....

Ze noemen Jo daar de Gringo en zo heet zijn winkel in bouwmaterialen dan ook. Twee oude vrachtwagens en een trekker om spullen te verplaatsen. Weer bijzonder om te zien wat ie nu doet. Wel wat flauw dat ie graag een keer op vakantie zou willen nu hij zeven dagen in de week aan t werk is.... Hij heeft net een beetje tijd voor ons. Zaterdagmiddag en zondagmiddag heeft hij de zaak dicht.

Zaterdag met Dali en Ana doorgebracht. Naar de winkel info over elkaar uitwisselen in t Portugees, Nederlands Engels handen en voeten taaltje dat we er van maken.

Zondag niet Jo nog aan de bak en gaan Sjakie en ik op zoek naar de ruïne van het fort. Maar die vinden we uiteindelijk niet.... Mannen communicatie over de route... Waren ze al weer nuchter? Was erg heet een rondje mega garnalen kwekerij. Daarna 's middags eten en drinken bij eren buurt café, restaurant. En allerlei nieuwe vrienden komen erbij. Sjakie en ik wilden betalen als dank. Dat was dan 104 real, ongeveer 40 euro. Een middag eten en drinken met vier volwassenen en zes aanwaaiende gasten die volop meedoen. Dat is dus nog steeds niet verandert.

Al met al gezellig en interessant om te zien wat Jo nu weer doet. We zijn een dagje langer gebleven dan de bedoeling was. Dat zegt al weer genoeg. Met de bus terug en nog ff aan t zwembad. Zo eten en dan morgen al weer de laatste dag in dit mooie land.